W Biblii można znaleźć aż dwa fragmenty, które zawierają tekst nazywany potocznie Dekalogiem. Pierwszy fragment znajduje się w 20. rozdziale „Księgi wyjścia” (Wj), drugi natomiast w 5. rozdziale „Księgi Powtórzonego Prawa” (Pwp). Tekst, który one przytaczają, nie jest identyczny.
Ważniejsze różnice są następujące:
— „Księga Powtórzonego Prawa” (Pwp) zawiera pewne sformułowania, które nie mają odpowiednika w wersji przytoczonej przez „Księgę Wyjścia” (Wj),
— inne jest uzasadnienie dla świętowania szabatu (Wj: stworzenie; Pwp: wyprowadzenie z Egiptu),
— kolejność przedmiotów „pożądania” jest inna.
Istnieją więc dwie biblijne wersje Dekalogu, a nie jedna. Zarówno Księga Wyjścia, jak i Księga Powtórzonego Prawa, przytaczając tekst Dekalogu, cytują go jako słowa wypowiedziane przez Boga do Mojżesza na górze Synaj (Horeb). Ponieważ obydwie księgi cieszą się takim samym autorytetem w tradycji religijnej Izraela – pierwszego adresata przytaczanych słów Pana Boga, to racjonalnym wytłumaczeniem istnienia różnic jest to, że przekazujący tekst biblijny nie byli przywiązani do litery tylko do sensu, jaki ta litera niesie.
W Kościele na początku katechizm oznaczał nauczanie przygotowujące kandydatów do chrztu. Później katechizmem nazywano dzieła drukowane mające na celu przekazanie kompendium prawd wiary i zasad moralnych. Katechizm był więc zawsze pewną formą dydaktyczną mającą na celu przekazanie podstawowych informacji o prawdach wiary i o moralności. Porównując różne wydania katechizmów można się zorientować, że ich forma, zawartość jest zmienna w zależności od miejsca publikacji, czasu i adresata. Inaczej wygląda katechizm ułożony z myślą o dzieciach, inaczej gdy jego odbiorcami maja być dorośli. Różnice istniejące pomiędzy różnymi katechizmami wynikają z ich różnych przeznaczeń duszpasterskich. Jeśli ktoś weźmie do ręki katechizm przeznaczony do podstawowej edukacji dzieci, znajdzie w nim zapewne dosyć „ubogą” wersję Dekalogu. Nie oznacza to jednak (tak, jak w przypadku różnic istniejących pomiędzy dwoma biblijnymi wersjami Dekalogu), że ta uboga wersja jest zafałszowaniem: zwięzła forma ma za zadanie przekazanie w sposób jak najbardziej dostępny i łatwy do zapamiętania tego samego sensu, jaki przekazuje Dekalog biblijny.
Oryginalny tekst biblijny, na którym opierają się różne wydania katechizmów (nie tylko katolickich) nie zawiera numeracji przykazań. Numeracja przykazań Dekalogu jest pozabiblijna (nie zawarta w tekście biblijnym). Niemniej jednak numery 1–10, które różne tradycje (żydowska oraz różne kościoły chrześcijańskie) starają się przypisać różnym częściom Dekalogu są zainspirowane tekstem biblijnym. W Księdze Wyjścia 34,28 i Księdze Powtórzonego Prawa 4,13; 10,4 znajduje się wyrażenie „dziesięć słów”, które później w tradycji greckiej dały nazwę Dekalog (deka: dziesięć, log[oi] od logos: słów). Według Biblii tekst zawarty w Wj 20,2–17 i w Pwp 5,6–21 składa się z 10 słów. Oczywiście termin „słowo” należy tu rozumieć w sposób szeroki, tak jak sugeruje to hebrajskie znaczenie terminu „dabar”, który został przetłumaczony jako „słowo”. A termin hebrajski „dabar” może oznaczać „słowo, rzecz, sprawę czy problem”. Nie jest on absolutnie terminem technicznym oznaczającym przykazanie. Nasze określenie „Dziesięć przykazań” wzięło się z prostego faktu, że tekst biblijny zwany Dekalogiem jest zdominowany przez czasowniki w trybie rozkazującym, co łatwo kojarzy się z przykazaniami.