Siostry Elżbietanki:
63-900 Rawicz, ul. Kościelna nr 9, tel. 65 545 23 94.
Siostry Elżbietanki
Elżbieta Węgierska (1207 - 1231), córka króla Węgier oraz Maria Luiza Merkert (1817 - 1872), urodzona ponad sześć wieków później w mieszczańskiej rodzinie w Nysie - to dwie kobiety, których życie opowiada o bliskości Boga, o Jego obecności w świecie oraz o miłości, jaką otacza On wszystkich ludzi.
Chociaż dzielą je stulecia, to jednak można między nimi dostrzec wiele podobieństw.
- W sercach obu kobiet płonie tęsknota za Bogiem i głęboka miłość do Niego.
Miłość ta każe im wyjść naprzeciw cierpieniom oraz nędzy ludzkiej i całkowicie poświęcić się trosce o bliźniego.
- Każda z nich na swój sposób i z całkowitym oddaniem stara się na lepsze zmieniać świat, w którym żyje.
- Obie wnoszą do środowiska, w którym żyją szczęście, miłosierdzie, ciepło, światło i radość.
Podobnie jak św. Elżbieta, która wychodziła z książęcego zamku w Wartburgu, by pomagać chorym i ubogim w Eisenach, tak i błogosławiona Maria Luiza odwiedzała chorych i potrzebujących w ich domach - najpierw na Śląsku, a później z pierwszymi siostrami Zgromadzenia św. Elżbiety także poza granicami kraju. Pomagały one wszędzie tam, gdzie panowała największa bieda, nie przyjmując zapłaty i nie patrząc na pochodzenie, stan czy wyznanie ludzi proszących o pomoc. Tym, co przyświecało im na drodze życia i uzasadniało pełnioną misję, były słowa Jezusa Chrystusa: “Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25,40).
Te dwie wielkie kobiety ukazują nam, jak wiele dobrego może zdziałać wiara w bliskość i miłość Boga oraz że Bóg zbliża się do nas poprzez ludzi różnego pochodzenia i charakteru. Elżbieta Węgierska i Maria Luiza Merkert są dla nas przykładem człowieka, który słysząc głos Boga i podążając za nim, staje się zdolny do wielkich czynów.
Św. Elżbieta została kanonizowana już cztery lata po śmierci. Beatyfikacja Marii Luizy Merkert miała miejsce dnia 30 września 2007 roku w Nysie. Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety, którego Matka Maria jest współzałożycielką i była jego pierwszą przełożoną generalną działa dzisiaj w 19 krajach.
Św. Elżbieta Węgierska
Elżbieta urodziła się 7 lipca 1207 w Sarospatak, jako córka króla węgierskiego Andrzeja II i jego żony Gertrudy. Już jako czteroletnia dziewczynka przybyła do Wartburga w Turyngii, gdzie odbyły się jej zaręczyny z 11-letnim Hermanem, synem landgrafa Hermana. Po śmierci Hermana w 1216 r. Elżbieta została zaręczona z jego młodszym bratem Ludwikiem, którego poślubiła w 1221 roku skończywszy zaledwie 14 lat. Było to szczęśliwe małżeństwo, w którym przyszło na świat troje dzieci. Zachęcona ideałami ubóstwa głoszonymi przez św. Franciszka, księżna Elżbieta troszczyła się o ludzi potrzebujących, ubogich i chorych. Odwiedzała ich w domach, przynosiła pożywienie i otaczała opieką. Jej czyny były odbierane przez najbliższe otoczenie z wielkim sceptycyzmem, ale dzięki ochronie i wsparciu swego męża, landgrafa Ludwika, opierała się wszelkim oskarżeniom i zarzutom. Ludwik w roku 1227 wyruszył na krucjatę, zachorował i umarł. Elżbieta wraz z trójką dzieci musiała opuścić zamek w Wartburgu. Pierwsze schronienie znalazła u biskupa Bambergu, będącego krewnym jej matki. Z majątku odziedziczonego po mężu ufundowała w 1229 roku szpital w Marburgu, któremu nadała imię św. Franciszka i w którym ofiarnie pielęgnowała chorych. Zmarła po krótkiej chorobie 17 listopada 1231 roku w wieku 24 lat. Została pochowana w szpitalu św. Franciszka. Już cztery lata po śmierci została kanonizowana. Jej relikwie znajdują się m.in. w kościele św. Elżbiety w Marburgu. Z biegiem wieków wiele kościołów i organizacji społecznych zostało nazwanych jej imieniem. Liturgiczne wspomnienie św. Elżbiety obchodzimy w dniu 17 listopada, a w niemieckich diecezjach oraz na Węgrzech w dniu 19 listopada.
Bł. Maria Luiza Merkert
Błogosławiona Maria Luiza, współzałożycielka i pierwsza przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety urodziła się 21 września 1817 roku w Nysie, na Górnym Śląsku. W 1842 r. Maria Luiza w swym rodzinnym mieście w Nysie, z inicjatywy Klary Wolff wraz ze swoją siostrą Matyldą Merkert i Franciszką Werner założyła Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety. Szczególnym celem Zgromadzenia była opieka nad biednymi i opuszczonymi chorymi w ich domach. Odznaczała się ona wielką miłością do Boga i bliźniego oraz nadzwyczajnym miłosierdziem wobec wszystkich potrzebujących. Przepełniała ją głęboka wiara oraz niezachwiana nadzieja i niezłomne zaufanie w Opatrzność Bożą. Swoją zadziwiającą wewnętrzną siłę czerpała z intensywnego życia duchowego, naznaczonego miłością do Eucharystii, Najświętszego Serca Pana Jezusa, Matki Bożej i św. Elżbiety Węgierskiej. Przez 22 lata kierowała mądrze i sprawiedliwie rozwijającym się Zgromadzeniem Sióstr św. Elżbiety. Maria Luiza była nazywana - również poza granicami kraju - «Kochaną Matką wszystkich», «Matką ubogich» i «Śląską Samarytanką». Dnia 14 listopada 1872 roku zmarła w Nysie w opinii świętości. Jej relikwie znajdują się m.in. w kościele św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie, gdzie dnia 30 września 2007 roku została ogłoszona błogosławioną. Liturgiczne wspomnienie bł. Marii Luizy przypada 14 listopada, w dniu jej narodzin do nieba.
Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety
Powstało 27 września 1842 roku w Nysie na Górnym Śląsku. Jego założycielkami były cztery młode kobiety: Klara Wolff (1805-1853), Matylda Merkert (1813-1846), bł. Maria Luiza Merkert (1817-1872) oraz Franciszka Werner (1817-1885).
Charyzmat i powołanie: Od samego początku siostry przepełnione duchem miłości miłosiernej, oddawały się służbie chorym, biednym i samotnie mieszkającym. Szły wszędzie tam, gdzie panowała największa bieda. Tak czynią i dziś, poświęcając się pielęgnacji chorych w szpitalach, hospicjach, w domach opieki, w ośrodkach dla osób dorosłych, dzieci niepełnosprawnych i opóźnionych w rozwoju. Angażują się one w ogólną i religijną edukację dzieci oraz młodzieży, prowadzą jadłodajnie dla biednych, dbają o opuszczone dzieci, samotne matki, bezdomnych, uchodźców, chorych na raka, na AIDS, narkomanów i więźniów.
Duchowość Zgromadzenia wyróżnia przede wszystkim kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, od którego siostry uczą się całkowitego zawierzenia Bogu oraz bezwarunkowej miłości gotowej do poświęcenia własnego życia. Ważnym elementem ich duchowości jest także kult Matki Bożej, która pomaga im wzrastać w zjednoczeniu z Bogiem i w służbie bliźnim. Idąc za przykładem św. Elżbiety Węgierskiej, która wyróżniała się szczególną miłością do ubogich, dzielą się z innymi tym, co otrzymują od Boga.
Formacja członkiń odbywa się na czterech etapach: aspirantura, postulat, nowicjat i juniorat. Pięcioletni juniorat kończy się profesją wieczystą, podczas której siostra oddaje się Bogu na całe życie.
Zgromadzenie liczy 9 prowincji: nyska, wrocławska, katowicka, poznańska, toruńska, warszawska, niemiecka, norweska i włoska oraz 3 regiony: w Brazylii, w Rosji i w Szwecji. Swą apostolsko-charytatywną posługę siostry św. Elżbiety pełnią obecnie w 19 krajach: w Autonomii Palestyńskiej, Boliwii, Brazylii, Danii, Gruzji, Izraelu, Kazachstanie, na Litwie, w Niemczech, Norwegii, Paragwaju, Polsce, Republice Czeskiej, Rosji, Szwecji, Tanzanii, na Ukrainie, na Węgrzech oraz we Włoszech.
Wspólnota Apostolska św. Elżbiety daje możliwość uczestnictwa w charyzmacie i duchowości Zgromadzenia także osobom świeckim.
(Na podstawie wydawnictwa Sióstr św. Elżbiety pt. : "Bóg jest blisko. Elżbieta Węgierska i Maria Luiza Merkert". 2012.)
