Pan Szymański pojawił się w Rawiczu 3 lipca, lecz nie zastał niestety ks. proboszcza Pawła Damsa, w liście kolejnym z 4 lipca napisał: „... obejrzałem sobie ten piękny kościół oraz wielki ołtarz i wszystko, co tam nowego jest. Przy tej sposobności wziąłem także rozmiary na mający być nowy ołtarz, gdzie wisi obraz (bardzo piękny) Matki Boskiej, gdyż o ile się dowiedziałem, to tam ma właśnie ołtarz stanąć...”
5 lipca ks. proboszcz Paweł Dams przedstawił propozycję, co do treści i formy ołtarza. Miał być w nim umieszczony obraz Matki Boskiej Rawickiej, lecz zakryty obrazem lub płaskorzeźbą przedstawiającą Św. Jadwigę Śląską, scenę z jej życia lub adorowany jej grób w Trzebnicy. Miał być ten ołtarz poświęcony właśnie Św. Jadwidze z możliwością jednak odsłaniania obrazu MB. w święta oraz uroczystości Maryjne.
Dlaczego takie rozwiązanie zaproponował ks. Paweł Dams w Rawiczu? Dlaczego właśnie Św. Jadwiga? Być może to zamiar ukazania symbolu jedności rawickiej wspólnoty katolików tworzonej przez Polaków i Niemców? W tym czasie, gdy odżyła walka z polskością, szkolnych strajków i narastającej nieufności wzajemnej tych dwóch narodowości, wydaje się to świadomym i celowym posunięciem księdza proboszcza, który pochodząc z niemieckiej rodziny uważał się za Polaka i choć w Parafii nie dochodziło do znaczących napięć na tle narodowościowym, to jednak uznał, iż św. Jadwiga będąca patronką pobliskiego Śląska jest także pięknym przykładem przeplatania się dobrych losów Niemców i Polaków. To ona opuściła niemiecką ojczyznę by jako żona polskiego księcia służyć polskiej ziemi. Do jej trzebnickiego sanktuarium pielgrzymowali tak samo Niemcy jak i Polacy. Na wykonanie tego zlecenia parafia mogła przeznaczyć 1800 mk, jednakże jak wynika z dalszej korespondencji umowa ta nie doszła do skutku i 20 lipca 1908 roku A. Szymański poprosił o odesłanie szkiców ołtarza.
15 września 1908 ks. Dams rozpoczął korespondencję z innym wytwórcą, firmą: C. BUHL z Breslau (Wrocławia), która mogła podjąć się zadania budowy ołtarza. Także i tym razem na drodze pilnego zakończenia tej inwestycji stanęło ubóstwo parafii, ołtarz ciągle miał formę tymczasową.
W dniach 4 do 12 czerwca 1910 roku odbywały się pierwsze w nowym kościele Święte Misje Parafialne. Głoszone były one pod opieką i szczególnym patronatem Matki Boskiej Rawickiej. Pamiątką tych dni duchowej odnowy i spotkania ze Słowem Bożym była karta przedstawiająca nasz kościół farny, a ponad nim nasza Pani i Patronka, Matka Boska Rawicka stojąca na obłokach. Te karty wydrukowane zostały z nadrukiem: „Pamiątka Missyi Rawicz 1910”, w dwóch wersjach, jedna w języku polskim, druga w języku niemieckim. Może to obchód Misji skłonił niebawem ks. proboszcza Gumprechta do poszukiwania nowego wykonawcy ołtarza Matki Bożej.
Jest to trzecie ikonograficzne przedstawienie tego obrazu. Znak to jednocześnie wyraźny, iż najważniejsze sprawy parafii, przygotowania i budowa kościoła (1888-1902), konsekracja (1907), Misje Parafialne (1910) odbywały się pod szczególnym patronatem Pani Rawickiej.