W 42 roku panowania Oktawiana Augusta (Gajusza Juliusza Cezara Oktawiana), cesarza rzymskiego, gdy na całym świecie nastał pokój, zechciał Jezus Chrystus, wieczny Bóg i Syn wiecznego Ojca, świat uświęcić przez swoje błogosławione przyjście.
Dlatego święcimy dziś narodzenie Pana naszego Jezusa Chrystusa według ciała.
Z głęboką wiarą, jak to czynili nasi ojcowie, posłuchajmy słów Ewangelii opisującej to najradośniejsze dla całej ludzkości wydarzenie narodzin Syna Bożego.

Ewangelia św. Łukasza:
"W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania". (Łk 2, 1-14)

„Naród chodzący w ciemnościach ujrzał światłość wielką i nad przebywającymi w kraju mroków zabłysło światło. Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn zesłał nam dary”. (Iz. 9:1,5)
W tegoroczną celebrację Świąt Bożego Narodzenia niech wprowadzą nas te słowa proroka Izajasza i po raz dwa tysiące trzynasty przypomną prawdę - Syn Boży stał się człowiekiem, aby ratować naszą naturę przed otchłanią ciemności grzechu i wynieść do światłości łaski.
Niech każdy z nas otwiera się na to Boże Światło i czyni swe życie szlachetniejszym, pełnym miłości, dobroci i życzliwości dla innych.
Życzę, aby Boży dar przynosił naszym Parafianom owoce przez cały nadchodzący Nowy Rok.

     Jest taki wieczór, który nas jednoczy,
     to chwila, gdy patrzymy sobie w oczy,
     wtedy łamiemy się białym opłatkiem
     i łzę wzruszenia ścieramy ukradkiem.

          Niech się spełnią niewysłowione marzenia,
          w ten tajemniczy czas Bożego Narodzenia.

Ks. Józef Podemski, proboszcz.

Pieśń o Narodzeniu Pańskim
(Franciszek Karpiński)

Bóg się rodzi,moc truchleje,
Pan niebiosów obnażony,
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice nieskończony:
Wzgardzony okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami;
     A Słowo Ciałem się stało
     I mieszkało między nami.

Cóż masz niebo nad ziemiany?
Bóg porzucił szczęście twoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje;
Nie mało cierpiał, nie mało,
Żeśmy byli winni sami,
     A Słowo Ciałem się stało
     I mieszkało między nami.

W nędnej szopie urodzony,
Żłób mu za kolebkę dano?
Cóż jest, czem był otoczony?
Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy, was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
     A Słowo Ciałem się stało
     I mieszkało między nami.

Potem i Króle widziani
Cisną się między prostotą,
Niosąc dary Panu w dani:
Mirrę, kadzidło i złoto;
Bóstwo to razem zmięszało,
Z wieśniaczemi ofiarami;
     A Słowo Ciałem się stało
     I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław krainę miłą,
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą,
Dom nasz i majętność całą,
I Twoje wioski z miastami!
          A Słowo Ciałem się stało
          I mieszkało między nami. Amen.