Słowo na niedzielę 22 I 2017 r.
Boże powołania są różne, nie zawsze zgodne z ludzkimi zamysłami. Każdy jednak może korzystać z Bożej dobroci i szerzyć Jego miłość wśród bliźnich. Czy spełniam to zadanie? Wezwanie do nawrócenia i pojednania jest jednym z zasadniczych punktów ewangelicznego orędzia. „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie” – mówi Jezus, rozpoczynając nauczanie na ziemi palestyńskiej. Nawrócenie i pojednanie z Bogiem zakłada jedność pomiędzy ludźmi i wzajemną miłość. Chcemy o tym sobie przypomnieć w dzisiejszą niedziele na podstawie następującego przykładu:
Było to w 1775 roku. We włoskim mieście Osimo miała miejsce uroczysta procesja jubileuszowa. Po obu stronach krzyża szło dwóch piętnastoletnich ministrantów, niosących świece w ciężkich, srebrnych świecznikach. Jeden nazywał się Francesco Castiglione, a drugi Annibale Sermattei. Byli to dobrzy chłopcy, ale temperamenty mieli żywe, gwałtowne, prawdziwie włoskie. W pewnej chwili poróżnili się o jakiś drobiazg i zaczęli się bić świecznikami. Zwycięzcy okazał się Francesco. Zgorszeni uczestnicy procesji szybko ich rozbroili i — zdaje się — odpowiednio ukarali.
Minęło wiele lat. Obaj zostali kapłanami. Annibale, ten zwyciężony, w 1823 roku zostaje papieżem, przyjmując imię Leona XII. Pewnego dnia u bramy bazyliki Świętego Piotra pokazuje on z uśmiechem swemu koledze kardynałowi blizny na twarzy, ślad ich chłopięcej bójki. Ten odpowiada: „Mam nadzieję, że Wasza Świątobliwość już mi wybaczył'*. Papież nie tylko mu wybaczył, ale od dawna byli dobrymi przyjaciółmi. Gdy w 1829 roku zmarł Leon XII, jego kolega kardynał Francesco Castiglione — ten zwycięzca z chłopięcej bójki — zostaje wybrany papieżem, przyjmując imię Piusa VIII.
Głoszenie Dobrej Nowiny wszystkim narodom aż do skończenia świata, a więc także wezwanie do nawrócenia, słowo jednania i posługę jednania - zlecił Bóg swojemu Kościołowi. „Nakłanianie ludzkiego serca do nawrócenia i pokuty oraz ofiarowanie mu daru pojednania zawiera się w naturze misji Kościoła, kontynuatora zbawczego dzieła swego Boskiego Założyciela. Misja ta wyraża się w ściśle określonej posłudze w zakresie konkretnej praktyki pokuty i pojednania. Kościół ze swej natury zawsze niesie pojednanie i przekazuje innym dar, który sam otrzymał, dar przebaczania i pojednania z Bogiem” – poucza nas Ojciec Święty Jan Paweł II.
Kościół również, spełniając w każdym miejscu i czasie tę samą misję, od samego początku głosi pojednanie pomiędzy wszystkimi ludźmi. Głosi miłość, bo chrześcijaństwo jest religią miłości. Sam Bóg – jak twierdzi św. Jan Apostoł i Ewangelista – jest Miłością.
ks. mgr Bernard Twardowski