Słowo na niedzielę 21 lutego 2016 r.  

      Oto Człowiek! - powiada Piłat. A ludowi przedstawia się nie człowiek, ale widmo okrwawione, na wpół wygasłe oczy, usta zsiniałe, ręce związane, w których kołysze się trzcina, całość pełna boleści i upokorzenia. I widok tego Człowieka nie potrafi wzbudzić litości w twardych jak kamień sercach ludu żydowskiego. Zamiast litości Piłat usłyszał wściekły krzyk: Ukrzyżuj Go!

      Piłat przegrał. Ale słowo jego pozostaje. Tak jak on, Bóg Ojciec z wysokości nieba, wskazując na Jezusa, mówi do całej ludzkości: Oto Człowiek! Człowiek idealny, dobry, doskonały! Człowiek umiejący mówić i milczeć, cierpieć i przebaczać. Oto Człowiek - mówi Bóg Ojciec. Nie ma w Nim nic, co by nie było piękne, wielkie, heroiczne, nadludzkie! On jest moim Synem, którego miłuję tak jak Siebie samego. Obiecałem Go dać, aby uzdrowił świat, zbawił ludzkość. Czekaliście na Niego tyle lat! Oto Człowiek! Przyszedł najszlachetniejszy ze wszystkich ludzi. Sam o Sobie powiedział: „Jam jest Droga, Prawda i Życie”! Oto Człowiek - Zbawiciel Wasz, Odkupiciel, Wasz Bóg! Stał się Człowiekiem boleści. Co człowiek powinien cierpieć za swoje grzechy - On dla was znosił! Co możemy powiedzieć, słysząc te słowa Boskiej Prawdy? W pewnej szkole nauczyciel mówi: Na świecie jest królestwo mineralne, królestwo roślinne i zwierzęce. Do pierwszego należą kamienie, skały. Do drugiego rośliny, kwiaty, drzewa. Do trzeciego zwierzęta. A człowiek, pytają dzieci, do którego królestwa należy? No, powiedzcie, pyta nauczyciel. Cisza... Wreszcie chłopczyk wstaje: Człowiek należy do królestwa niebieskiego!

      Brawo! Bóg stał się człowiekiem boleści, aby nam w królestwie niebieskim miejsce przygotować. I przygotował. Cierpiał z myślą o nas. Oto Człowiek! „Nasza ojczyzna jest w niebie” - pisze św. Paweł.

 

ks. mgr Bernard Twardowski