Słowo na niedzielę 2 marca 2014 r.
Powieść Henryka Sienkiewicza „Quo Vadis" ukazuje krwawe prześladowania chrześcijan w pierwszych wiekach. Mimo tak okrutnych prześladowań chrześcijaństwo rozprzestrzenia się w nadzwyczajny sposób. Dzieje się to między innymi dzięki nauczaniu św. Piotra. Jednym z wątków tej powieści jest miłość młodego rzymianina Winicjusza do pięknej chrześcijanki Lidii. Dzieli ich jednak ogromna przepaść, droga prawie nie do przebycia. Różnią się stylem życia. Winicjusz żyje życiem ówczesnego zdemoralizowanego Rzymu, gdzie się czci miedzy innymi bogów patronujących najbardziej wyuzdanym ludzkim zachciankom. Lidia jest gorliwą chrześcijanką. Kieruje się moralnością ewangeliczną, w której przykazanie miłości zajmuje naczelne miejsce. Dla Rzymian miłość, miłosierdzie w wydaniu chrześcijańskim były nie do przyjęcia, były czymś poniżającym.
Winicjusz dąży do przełamania przepaści między nim a Lidią dlatego chce się dowiedzieć jak najwięcej o chrześcijanach. W tym celu wybrał się potajemnie na ich modlitewne spotkanie. Nie rozpoznany przez nikogo uczestniczy w nabożeństwie, w czasie którego przemawiał św. Piotr. Winicjusz wsłuchując się w jego słowa poczuł, że dzieje się z nim coś dziwnego: zaczyna na serio traktować słowa św. Piotra o Jezusie. Później wiele nad tym rozmyślał, aż w końcu podjął decyzje przyjęcia chrztu. Stało się coś, co wydawało się niemożliwe.
Winicjusz utorował sobie drogę do spotkania nie tylko z Lidią, ale także z Chrystusem. W prostowaniu jego krętej drogi miały miejsce dwa zasadnicze stopnie. Pierwszy stopień, to porzucenie dotychczasowego życia czyli wewnętrzna przemiana. Kosztowało go to wiele wyrzeczeń. Drugi stopień, to przyjęcie nowego stylu życia, który był tak różny od poprzedniego.
Wielki Post w życiu Kościoła i w życiu każdej parafii też jest czasem nawrócenia, przemiany, powrotu do Boga. Wielki Post to czterdziestodniowe rekolekcje całego Kościoła. A rekolekcje to takie lekcje dla dzieci, dla młodzieży, dla dorosłych, przez które mamy stać się nowymi i lepszymi ludźmi. Dobrze znane nam wezwanie św. Pawła „W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (2 Kor 5, 20) wyznacza najważniejsze zadanie wielkopostne, które powinniśmy usłyszeć już od pierwszych dni Wielkiego Postu. Jesteśmy zaproszeni, by przyjąć dar Bożego miłosierdzia już od Środy Popielcowej poprzez dobrze odbytą sakramentalną spowiedź. Tego spotkania z Chrystusem, który przebacza, nie należy odkładać na ostatnie dni przed Świętami Wielkanocnymi.
Na co powinien zwrócić uwagę proboszcz parafii, organizując rekolekcje?
Przede wszystkim rekolekcje mają być dobrze zorganizowane. Pamiętajmy, że jest to czas nawrócenia do wiary i do życia według wiary. Chodzi nam o pełne chrześcijaństwo, a nie tylko okazyjne. Starajmy się zaprosić doświadczonych rekolekcjonistów. Zadbajmy o stosowny czas i godziny. Kapłan przyjeżdżający na rekolekcje powinien odbyć rozmowę przed rekolekcyjną z księdzem proboszczem, uzgadniając temat i plan rekolekcji, a także to, na co należy zwrócić szczególną uwagę, biorąc pod uwagę specyfikę parafii. Już od pierwszych dni Wielkiego Postu przygotowujmy parafian do rekolekcji poprzez wezwania w modlitwie powszechnej w niedziele i w dni powszednie. Na koniec Mszy św. odmawiajmy w intencji dobrze przeżytych rekolekcji modlitwę „Do ciebie św. Michale Archaniele".
ks. mgr Bernard Twardowski