Słowo na niedzielę 20 listopada 2016 r.
EUCHARYSTIA - ZADATEK PRZYSZŁEJ CHWAŁY
Z dala od ojczyzny w Paryżu umierał wielki poeta, wieszcz narodowy Juliusz Słowacki. Przed śmiercią wyspowiadał się, a potem przyjął Komunię Świętą. Po skończonej modlitwie powiedział do przyjaciela znamienne słowa: „Teraz jestem u źródeł prawdziwego szczęścia”. Czy miał rację wielki wieszcz narodowy Juliusz Słowacki?
Odpowiedź na to daje nam „Katechizm”:
Jeśli Eucharystia jest pamiątką Paschy Pana, jeśli przyjmując Komunię z ołtarza, otrzymujemy „obfite błogosławieństwo i łaskę”, to Eucharystia jest także zapoczątkowaniem niebieskiej chwały. (KKK 1402)
W Polsce według najnowszych badań 70% uznaje życie wieczne, 9% nie wierzy w życie wieczne, a 20% nie ma zdania na ten temat. Statystyki mówią, że wielu chrześcijan chodzących nawet dokościoła na Mszę Świętą nie wierzy w życie wieczne, a jeśli wierzy to często ma tylko jakieś mgliste poglądy na ten temat. Wiele osób choruje na „paraliż nadziei na życie wieczne”. (J.K. Ratzinger)
Takim właśnie skutecznym lekarstwem na paraliż nadziei na życie wieczne jest Eucharystia. Eucharystia wyzwala nas z utopi, że w przyszłości ludzie zbudują lepszy szczęśliwy świat - dzięki nauce, technice i strukturom społecznym czy międzynarodowym. Eucharystia wyzwala nas z tej utopi propagowanej w mediach świeckich, bo już tu na ziemi daje nam zadatek przyszłej chwały. W Eucharystii teraźniejszość i wieczność nie są rozdzielone, ale łączą się, przenikają.
Jan Paweł II w encyklice o Eucharystii tak pisze: „Eucharystia ... w pewnym sensie jest antycypacją Raju - w niej otrzymujemy zadatek przyszłej chwały... Kto się karmi Chrystusem w Eucharystii, nie potrzebuje wyczekiwać zaświatów, żeby otrzymać życie wieczne: posiada je już na ziemi jako przedsmak przyszłej pełni, która obejmuje człowieka do końca”, (nr 18)
W hymnie na uroczystość poświęcenia kościoła, gdzie na ołtarzu jest sprawowana Eucharystia, mamy takie słowa: „Miejsce to (ze względu na Eucharystię) przecież zwane jest mieszkaniem króla bez granic i bramą ojczyzny... tu chrześcijanie żywią się darami wiecznego życia”.
Starożytny hymn Kościoła tak sławi tajemnicę Eucharystii: „O Święta uczto, na której przyjmujemy Chrystusa, odnawiamy pamiątkę Jego męki duszę napełniamy łaską i otrzymujemy zadatek przyszłej chwały”.
Św. siostra Faustyna, znana na całym świecie, pragnie nam teraz przekazać orędzie, jakie skierował do niej Jezus. Oto ono:
Widzisz, opuściłem tron nieba, aby się z tobą połączyć. To, co widzisz, jest rąbkiem dopiero, a już twoja dusza omdlewa z miłości, lecz jak się serce twoje zdumieje, gdy mnie ujrzysz w całej chwale! Lecz chcę ci powiedzieć, że to życie wiekuiste musi się już tu na ziemi zapoczątkować przez Komunię św. Każda Komunia św. czyni cię zdolniejszą do obcowania ze mną przez całą wieczność z Bogiem. (Dz. 1810)
Pokochajmy więc Jezusa, który w Komunii Świętej wprowadza życie wieczne w naszą teraźniejszość.
ks. mgr Bernard Twardowski